Centralne kierownictwo" oznacza centralne kierownictwo przedsiębiorstwa o zasięgu wspólnotowym lub, w przypadku grupy przedsiębiorstw o zasięgu wspólnotowym, przedsiębiorstwa kontrolującego. (Dyrektywa 2009/38/WE w sprawie ERZ)
Dyrektywy stanowią część prawa wtórnego UE. Są one zatem przyjmowane przez instytucje UE zgodnie z traktatami. Po przyjęciu na szczeblu UE są one następnie transponowane przez państwa członkowskie UE, dzięki czemu stają się obowiązującym prawem w państwach członkowskich.
- Na przykład dyrektywa 2003/88/WE (patrz podsumowanie) w sprawie organizacji czasu pracy określa obowiązkowe okresy odpoczynku i limit tygodniowego czasu pracy dozwolonego w UE.
- Jednak to każde państwo członkowskie musi opracować własne przepisy określające sposób stosowania tych zasad.
Europejska Federacja Pracowników Budownictwa i Przemysłu Drzewnego
Europejska Federacja Związków Zawodowych Żywności, Rolnictwa i Turystyki, reprezentująca również pracowników domowych
Europejski Fundusz Dostosowania do Globalizacji
Europejski Fundusz Społeczny
Europejski Obszar Gospodarczy
Parlament Europejski
Europejska Unia Usług Publicznych
Ramy jakości UE w zakresie przewidywania zmian i restrukturyzacji
Europejski Monitor Restrukturyzacji (Eurofound)
Europejska Federacja Pracowników Transportu
Europejska Konfederacja Związków Zawodowych
Europejska Federacja Związków Zawodowych
Europejski Instytut Związków Zawodowych
Europejska Fundacja na rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy - trójstronna agencja UE zapewniająca wiedzę pomagającą w opracowywaniu lepszych polityk społecznych, zatrudnienia i związanych z pracą.
Europejska Rada Zakładowa
Związek zawodowy pracowników najemnych w gospodarce prywatnej w Austrii
Hans-Böckler-Stiftung
Informacje i konsultacje
Federacja niezależnych i demokratycznych związków zawodowych reprezentujących pracowników fizycznych i niefizycznych w sektorach metalowym, chemicznym, energetycznym, wydobywczym, tekstylnym, odzieżowym i obuwniczym oraz pokrewnych gałęziach przemysłu i działalności.
Przejęcie przedsiębiorstwa odnosi się do przeniesienia odrębnego podmiotu gospodarczego na inną stronę, na przykład sprzedaży firmy nowemu właścicielowi. Interesy pracowników w przypadku takiego przejęcia reguluje dyrektywa Rady 77/187 z dnia 14 lutego 1977 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ochrony praw pracowniczych w przypadku przejęcia przedsiębiorstw, zakładów lub części zakładów (zmieniona dyrektywą 98/50 z dnia 29 czerwca 1998 r.; skonsolidowana dyrektywą 2001/23 z dnia 12 marca 2001 r.), która ma zastosowanie do przejęcia przedsiębiorstwa, zakładu lub części zakładu. W przypadku przeniesienia przedsiębiorstwa, warunki zatrudnienia w umowach i układach zbiorowych są chronione, ale samo zatrudnienie nie zawsze jest gwarantowane.
W 2007 r. weszły w życie kolejne regulacje odnoszące się konkretnie do usług publicznego kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego i uchylające poprzednie regulacje. Przede wszystkim nowe rozporządzenie pozwala państwom członkowskim na zabezpieczenie warunków przeniesienia innych praw pracowników niż te objęte dyrektywą 2001/23. W razie potrzeby państwa członkowskie mogą zatem wziąć pod uwagę standardy socjalne ustanowione w przepisach ustawowych, wykonawczych lub krajowych przepisach administracyjnych, układach zbiorowych lub porozumieniach zawartych między partnerami społecznymi. (Źródło: https://www.eurofound.europa.eu/observatories/eurwork/industrial-relations-dictionary/transfer-of-an-undertaking
Fuzje o wymiarze wspólnotowym (przedsiębiorstwa o łącznym światowym obrocie wynoszącym 5 miliardów euro i obrocie w Europejskim Obszarze Gospodarczym przekraczającym 250 milionów euro dla każdego z nich, chyba że każde z zainteresowanych przedsiębiorstw generuje więcej niż 2/3 swoich europejskich obrotów w jednym kraju; w takim przypadku fuzja ma zostać zbadana przez organ ds. konkurencji tego kraju) muszą zostać zgłoszone Komisji, która zbada, czy koncentracja stworzy lub wzmocni "pozycję dominującą". Zasada ta ma również zastosowanie do sytuacji "wspólnej dominacji" lub duopoli oraz do sytuacji "zbiorowej dominacji" lub oligopoli. W większości przypadków uznaje się, że firma ma dominującą pozycję rynkową, jeśli jej udział w rynku przekracza 40%. Jednak fuzje, które "znacząco utrudniają skuteczną konkurencję" (odnosi się to do przypadków fuzji, które prowadzą do 20-40% udziału w rynku), również mogą zostać zakazane, jeśli po fuzji nie pozostanie wystarczająca konkurencja, aby zapewnić konsumentom wystarczający wybór. (Źródło: Rozporządzenie Rady WE/139/2004 w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw)
Societas Sooperativa Europaea - Spółdzielnia Europejska to, w prawie spółek, europejska spółka typu spółdzielczego, założona w 2006 r. i powiązana z Societas Europaea (SE).
Societas Europaea - spółka publiczna zarejestrowana zgodnie z prawem spółek Unii Europejskiej
Specjalna komisja negocjacyjna oznacza organ ustanowiony zgodnie z art. 5 ust. 2 w celu prowadzenia negocjacji z centralnym kierownictwem w sprawie ustanowienia europejskiej rady zakładowej lub trybu informowania pracowników i konsultowania się z nimi. (Dyrektywa 2009/38/WE w sprawie ERZ)
Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej
Unia Europejska
Federacja związków zawodowych pracowników usług w Europie
Vereinte Dienstleistungsgewerkschaft - Zjednoczony Związek Zawodowy Usług
Rada zakładowa
Wspólnota Europejska
Dwoma głównymi celami przyjęcia dyrektywy 98/59/WE było zbliżenie ustawodawstwa państw członkowskich w zakresie praktycznych ustaleń i procedur dotyczących takich zwolnień oraz zapewnienie większej ochrony pracownikom w przypadku zwolnień grupowych.
Zgodnie z dyrektywą, każdy pracodawca rozważający zwolnienia grupowe musi skonsultować się z przedstawicielami pracowników w celu osiągnięcia porozumienia. Konsultacje te muszą obejmować co najmniej sposoby i środki uniknięcia zwolnień lub zmniejszenia liczby pracowników dotkniętych zwolnieniami oraz złagodzenia ich skutków, w szczególności poprzez odwołanie się do towarzyszących środków socjalnych mających na celu przesunięcie lub przekwalifikowanie zwalnianych pracowników.
Dyrektywa nie ma zastosowania do zwolnień grupowych dokonywanych na podstawie umów o pracę zawartych na czas określony lub na czas wykonywania określonych zadań; do pracowników zatrudnionych przez organy administracji publicznej lub przez zakłady podlegające prawu publicznemu; oraz do załóg statków morskich.
Dyrektywa przewiduje, że państwa członkowskie mogą wprowadzić przepisy umożliwiające przedstawicielom pracowników korzystanie z pomocy ekspertów zgodnie ze środkami obowiązującymi na szczeblu krajowym. Pracodawca ma obowiązek przekazać przedstawicielom pracowników wszystkie istotne informacje, a w każdym przypadku ma obowiązek przekazać na piśmie następujące informacje: powody swojej decyzji; okres, w którym zwolnienia mają zostać przeprowadzone; liczbę i kategorię pracowników zwykle zatrudnionych; liczbę pracowników, którzy mają zostać zwolnieni; kryteria stosowane przy wyborze pracowników, którzy mają zostać zwolnieni; metodę stosowaną do obliczania odszkodowania. Procedura zwolnień grupowych składa się z trzech etapów:
Pracodawca powiadamia na piśmie właściwy organ publiczny o planowanych zwolnieniach grupowych. Powiadomienie to musi zawierać wszystkie istotne informacje dotyczące planowanych zwolnień i przeprowadzonych konsultacji, z wyjątkiem metody zastosowanej do obliczenia rekompensaty. Jednakże w przypadku, gdy zaprzestanie działalności jest wynikiem wyroku sądowego, powiadomienie jest konieczne tylko na wyraźne żądanie organu.
Pracodawca przekazuje kopię powiadomienia przedstawicielom pracowników, którzy mogą przesłać uwagi do właściwego organu publicznego.
Zwolnienia grupowe stają się skuteczne najwcześniej 30 dni po powiadomieniu; właściwy organ publiczny wykorzystuje ten okres na poszukiwanie rozwiązań.
Państwa członkowskie mogą stosować lub wprowadzać przepisy korzystniejsze dla pracowników.