Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Οικοδόμων και Ξυλουργών
Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Συνδικάτων Τροφίμων, Γεωργίας και Τουρισμού, που εκπροσωπεί επίσης τους οικιακούς βοηθούς
Ευρωπαϊκό Ταμείο Παγκοσμιοποίησης
Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
Ευρωπαϊκή Ένωση Δημόσιας Διοίκησης
Πλαίσιο ποιότητας της ΕΕ για την πρόβλεψη της αλλαγής και της αναδιάρθρωσης
Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο Αναδιαρθρώσεων (Eurofound)
Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο
Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Εργαζομένων στις Μεταφορές
Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Συνδικάτων
Ευρωπαϊκή Συνδικαλιστική Ομοσπονδία
Ευρωπαϊκό Συνδικαλιστικό Ινστιτούτο
Ευρωπαϊκό Ίδρυμα για τη Βελτίωση των Συνθηκών Διαβίωσης και Εργασίας - Τριμερής οργανισμός της ΕΕ που παρέχει γνώσεις για να βοηθήσει στην ανάπτυξη καλύτερων κοινωνικών πολιτικών, πολιτικών απασχόλησης και πολιτικών που σχετίζονται με την εργασία.
Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Εργασίας
Συνδικαλιστική οργάνωση των μισθωτών στην ιδιωτική οικονομία της Αυστρίας
Hans-Böckler-Stiftung
Ενημέρωση και διαβούλευση
Η Ομοσπονδία ανεξάρτητων και δημοκρατικών συνδικάτων που εκπροσωπούν χειρωνακτικά και μη χειρωνακτικά εργαζόμενους στους τομείς του μετάλλου, των χημικών, της ενέργειας, των ορυχείων, της κλωστοϋφαντουργίας, της ένδυσης και της υπόδησης και σε συναφείς βιομηχανίες και δραστηριότητες.
Societas Sooperativa Europaea - Η Ευρωπαϊκή Συνεταιριστική Εταιρεία είναι, στο εταιρικό δίκαιο, μια ευρωπαϊκή συνεταιριστική εταιρεία, η οποία ιδρύθηκε το 2006 και σχετίζεται με την Societas Europaea (SE).
Societas Europaea - δημόσια εταιρεία εγγεγραμμένη σύμφωνα με το εταιρικό δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Ειδική Επιτροπή Διαπραγμάτευσης, σημαίνει το όργανο που συγκροτείται σύμφωνα με το άρθρο 5 παράγραφος 2 για να διαπραγματευτεί με την κεντρική διοίκηση σχετικά με τη σύσταση Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Εργαζομένων ή μια διαδικασία ενημέρωσης και διαβούλευσης με τους εργαζομένους. (Οδηγία 2009/38 ΕΚ για το ΕΣΕ)
Συνδικαλιστική ομοσπονδία των εργαζομένων στον τομέα των υπηρεσιών στην Ευρώπη
Vereinte Dienstleistungsgewerkschaft - Συνδικάτο Ηνωμένων Υπηρεσιών
Συμβούλιο Εργασίας
Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Ευρωπαϊκή Ένωση
Ευρωπαϊκή Κοινότητα
Ευρωπαϊκός Οικονομικός Χώρος
Οι συγχωνεύσεις με κοινοτική διάσταση (εταιρείες με συνολικό παγκόσμιο κύκλο εργασιών 5 δισεκατομμυρίων ευρώ και κύκλο εργασιών εντός του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου άνω των 250 εκατομμυρίων ευρώ για καθεμία από αυτές, εκτός εάν καθεμία από τις ενδιαφερόμενες εταιρείες πραγματοποιεί πάνω από τα 2/3 του ευρωπαϊκού κύκλου εργασιών της σε μία χώρα- στην περίπτωση αυτή, η συγχώνευση πρέπει να εξεταστεί από την αρχή ανταγωνισμού της εν λόγω χώρας) πρέπει να κοινοποιούνται στην Επιτροπή, η οποία θα διερευνήσει εάν η συγκέντρωση θα δημιουργήσει ή θα ενισχύσει "δεσπόζουσα θέση". Η αρχή αυτή ισχύει επίσης για καταστάσεις "κοινής δεσπόζουσας θέσης" ή ντουπόλια και για καταστάσεις "συλλογικής δεσπόζουσας θέσης" ή ολιγοπώλια. Στις περισσότερες περιπτώσεις, μια επιχείρηση θεωρείται ότι έχει δεσπόζουσα θέση στην αγορά εάν το μερίδιο αγοράς της υπερβαίνει το 40%. Αλλά και οι συγχωνεύσεις που "παρεμποδίζουν σημαντικά τον αποτελεσματικό ανταγωνισμό" (αυτό αναφέρεται σε περιπτώσεις συγχωνεύσεων που οδηγούν σε μερίδιο αγοράς 20-40%), επίσης, μπορούν να απαγορευτούν, εάν δεν απομένει επαρκής ανταγωνισμός μετά τη συγχώνευση για να παρέχει στους καταναλωτές επαρκείς επιλογές. (Πηγή: ΕΚ/139/2004 του Συμβουλίου για τον έλεγχο των συγκεντρώσεων μεταξύ επιχειρήσεων)
Ως "κεντρική διοίκηση" νοείται η κεντρική διοίκηση της επιχείρησης κοινοτικής κλίμακας ή, στην περίπτωση ομίλου επιχειρήσεων κοινοτικής κλίμακας, της ελέγχουσας επιχείρησης. (Οδηγία 2009/38 ΕΚ για την ΕΕΚ)
Η μεταβίβαση μιας επιχείρησης αναφέρεται στη μεταβίβαση μιας διακριτής οικονομικής οντότητας σε άλλο μέρος, για παράδειγμα, η πώληση μιας επιχείρησης σε νέο ιδιοκτήτη. Τα συμφέροντα των εργαζομένων σε μια τέτοια μεταβίβαση ρυθμίζονται από την οδηγία 77/187 του Συμβουλίου , της 14ης Φεβρουαρίου 1977, περί προσεγγίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών σχετικά με τη διατήρηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων σε περίπτωση μεταβιβάσεων επιχειρήσεων, εγκαταστάσεων ή τμημάτων εγκαταστάσεων (όπως τροποποιήθηκε από την οδηγία 98/50 της 29ης Ιουνίου 1998- ενοποιήθηκε με την οδηγία 2001/23 της 12ης Μαρτίου 2001), η οποία εφαρμόζεται στη μεταβίβαση επιχείρησης, επιχείρησης ή τμήματος επιχείρησης. Σε περίπτωση μεταβίβασης μιας επιχείρησης, οι όροι και οι προϋποθέσεις απασχόλησης στις συμβάσεις και τις συλλογικές συμβάσεις διασφαλίζονται, αλλά η ίδια η απασχόληση δεν είναι πάντα εγγυημένη.
Το 2007 τέθηκαν σε ισχύ περαιτέρω κανονισμοί που αφορούσαν ειδικά τις δημόσιες σιδηροδρομικές και οδικές μεταφορές επιβατών και καταργούσαν προηγούμενους κανονισμούς. Πιο συγκεκριμένα, ο νέος αυτός κανονισμός επιτρέπει στα κράτη μέλη να διασφαλίζουν τους όρους μεταβίβασης άλλων δικαιωμάτων των εργαζομένων τους, πέραν εκείνων που καλύπτονται από την οδηγία 2001/23. Συνεπώς, τα κράτη μέλη μπορούν να λαμβάνουν υπόψη τους, εφόσον απαιτείται, τα κοινωνικά πρότυπα που θεσπίζονται με νομοθετικές, κανονιστικές ή εθνικές διοικητικές διατάξεις ή με συλλογικές συμβάσεις ή συμφωνίες που συνάπτονται μεταξύ των κοινωνικών εταίρων. (Πηγή: https://www.eurofound.europa.eu/observatories/eurwork/industrial-relations-dictionary/transfer-of-an-undertaking
Οι οδηγίες αποτελούν μέρος του παράγωγου δικαίου της ΕΕ. Ως εκ τούτου, εκδίδονται από τα θεσμικά όργανα της ΕΕ σύμφωνα με τις Συνθήκες. Αφού εκδοθούν σε επίπεδο ΕΕ, στη συνέχεια μεταφέρονται από τα κράτη μέλη της ΕΕ, ώστε να καταστούν νόμος στα κράτη μέλη.
- Για παράδειγμα, η οδηγία 2003/88/ΕΚ (βλ. περίληψη) για την οργάνωση του χρόνου εργασίας ορίζει υποχρεωτικές περιόδους ανάπαυσης και ένα όριο του εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας που επιτρέπεται στην ΕΕ.
- Ωστόσο, εναπόκειται σε κάθε μεμονωμένο κράτος μέλος να αναπτύξει τη δική του νομοθεσία για να καθορίσει τον τρόπο εφαρμογής αυτών των κανόνων.
Οι δύο κύριοι στόχοι για την έκδοση της οδηγίας 98/59/ΕΚ ήταν η προσέγγιση της νομοθεσίας των κρατών μελών σχετικά με τις πρακτικές ρυθμίσεις και διαδικασίες για τις εν λόγω απολύσεις και η παροχή μεγαλύτερης προστασίας στους εργαζομένους σε περίπτωση ομαδικών απολύσεων.
Σύμφωνα με την οδηγία, κάθε εργοδότης που σκέφτεται να προβεί σε ομαδικές απολύσεις πρέπει να διαβουλεύεται με τους εκπροσώπους των εργαζομένων, με σκοπό την επίτευξη συμφωνίας. Οι διαβουλεύσεις αυτές πρέπει να καλύπτουν τουλάχιστον τους τρόπους και τα μέσα αποφυγής των απολύσεων ή μείωσης του αριθμού των εργαζομένων που θίγονται και άμβλυνσης των συνεπειών, ιδίως με την προσφυγή σε συνοδευτικά κοινωνικά μέτρα που αποσκοπούν στην επανατοποθέτηση ή την επανεκπαίδευση των εργαζομένων που απολύονται.
Η οδηγία δεν εφαρμόζεται στις ομαδικές απολύσεις που πραγματοποιούνται με συμβάσεις εργασίας που συνάπτονται για περιορισμένο χρονικό διάστημα ή για συγκεκριμένα καθήκοντα, στους εργαζόμενους που απασχολούνται σε δημόσιες διοικητικές υπηρεσίες ή σε εγκαταστάσεις δημοσίου δικαίου και στα πληρώματα των ποντοπόρων πλοίων.
Η οδηγία προβλέπει ότι τα κράτη µέλη µπορούν να προβλέπουν ότι οι εκπρόσωποι των εργαζοµένων µπορούν να ζητούν τη συνδροµή εµπειρογνωµόνων σύµφωνα µε τα µέτρα που ισχύουν σε εθνικό επίπεδο. Ο εργοδότης οφείλει να παρέχει στους εκπροσώπους των εργαζομένων όλες τις σχετικές πληροφορίες και, σε κάθε περίπτωση, οφείλει να παρέχει γραπτώς τις ακόλουθες πληροφορίες: τους λόγους για την απόφασή του- την περίοδο κατά την οποία πρόκειται να πραγματοποιηθούν οι απολύσεις- τον αριθμό και την κατηγορία των εργαζομένων που απασχολούνται κανονικά- τον αριθμό των εργαζομένων που πρόκειται να απολυθούν- τα κριτήρια που χρησιμοποιούνται για την επιλογή των εργαζομένων που πρόκειται να απολυθούν- τη μέθοδο που χρησιμοποιείται για τον υπολογισμό της αποζημίωσης. Η διαδικασία των ομαδικών απολύσεων αποτελείται από τρία στάδια:
Ο εργοδότης ενημερώνει εγγράφως την αρμόδια δημόσια αρχή για τις σχεδιαζόμενες ομαδικές απολύσεις. Η κοινοποίηση αυτή πρέπει να περιέχει όλες τις σχετικές πληροφορίες σχετικά με τις προβλεπόμενες απολύσεις και τις διαβουλεύσεις που πραγματοποιήθηκαν, εκτός από τη μέθοδο που χρησιμοποιείται για τον υπολογισμό της αποζημίωσης. Ωστόσο, όταν η παύση δραστηριότητας είναι αποτέλεσμα δικαστικής απόφασης, η κοινοποίηση είναι απαραίτητη μόνο κατόπιν ρητής αίτησης της αρχής.
Ο εργοδότης διαβιβάζει αντίγραφο της κοινοποίησης στους εκπροσώπους των εργαζομένων, οι οποίοι μπορούν να αποστείλουν παρατηρήσεις στην αρμόδια δημόσια αρχή.
Οι ομαδικές απολύσεις τίθενται σε ισχύ το νωρίτερο 30 ημέρες μετά την κοινοποίηση- η αρμόδια δημόσια αρχή χρησιμοποιεί την περίοδο αυτή για την αναζήτηση λύσεων.
Τα κράτη μέλη μπορούν να εφαρμόζουν ή να θεσπίζουν διατάξεις ευνοϊκότερες για τους εργαζομένους.