Fuzje o wymiarze wspólnotowym (przedsiębiorstwa o łącznym światowym obrocie wynoszącym 5 miliardów euro i obrocie w Europejskim Obszarze Gospodarczym przekraczającym 250 milionów euro dla każdego z nich, chyba że każde z zainteresowanych przedsiębiorstw generuje więcej niż 2/3 swoich europejskich obrotów w jednym kraju; w takim przypadku fuzja ma zostać zbadana przez organ ds. konkurencji tego kraju) muszą zostać zgłoszone Komisji, która zbada, czy koncentracja stworzy lub wzmocni "pozycję dominującą". Zasada ta ma również zastosowanie do sytuacji "wspólnej dominacji" lub duopoli oraz do sytuacji "zbiorowej dominacji" lub oligopoli. W większości przypadków uznaje się, że firma ma dominującą pozycję rynkową, jeśli jej udział w rynku przekracza 40%. Jednak fuzje, które "znacząco utrudniają skuteczną konkurencję" (odnosi się to do przypadków fuzji, które prowadzą do 20-40% udziału w rynku), również mogą zostać zakazane, jeśli po fuzji nie pozostanie wystarczająca konkurencja, aby zapewnić konsumentom wystarczający wybór. (Źródło: Rozporządzenie Rady WE/139/2004 w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw)